Margaretki otaczają duchową opieką kapłanów i osoby duchowne. Ruch margaretek pochodzi z Kanady od imienia trzynastoletniej Margaret O’Donnell, która – chora na Heine-Medina, sparaliżowana, leżąc w łóżku zrozumiała, że ta choroba jest jej powołaniem, tak jak dla innych małżeństwo, kapłaństwo czy życie zakonne. Od tego czasu tj. od 1951 roku zaczęła poświęcać swoje cierpienie, modląc się za swoją parafię, proboszcza, kapłanów i we wszystkich intencjach, które jej powierzano. Z każdym dniem zwiększała się liczba kapłanów odwiedzających Margaret i proszących ją o tę formę modlitwy.
Do rozpoczęcia margaretki wystarczy pragnienie jednej osoby, która zna kapłana czy osobę zakonną, za którą chciałaby się modlić. Osoba ta zaczyna modlić się o inne osoby, które dopełniłyby margaretkę. Powinna pytać osoby ze swojego otoczenia przedstawiając im ideę pomocy duchowej kapłanom. Czasami zdarza się, że margaretka powstanie bardzo szybko, ale w innych wypadkach ułożyć ją jest bardzo trudno i wymaga to wiele cierpliwości i modlitwy. Kiedy już zebraliśmy siedem osób wypisujemy margaretkę i informujemy o darze osobę duchowną, dla której przeznaczona jest margaretka, wręczając ją. W naszej parafii w szczególny sposób staramy się o ten dar dla kapłanów na czas Wielkiego Czwartku i urodzin. Zapraszamy do włączenia się w ten dar modlitwy.
Przyjmowała czasem i dwadzieścia osób dziennie. Wielu kapłanów podnosiła na duchu swoją modlitwą, wielu pomogła swoim cierpieniem. Margaret zmarła w Wielki Piątek, w wieku 40 lat. Pani Louise Ward znała Margaret osobiście i w sierpniu 1981 roku założyła Ruch Margaretek, którego inspiracją było życie i modlitwa Margaret O’Donnell. Ruch ten najbardziej znany jest w Kanadzie, gdzie został zaakceptowany przez biskupów diecezjalnych i w każdej diecezji jest zarejestrowanych po kilkaset margaretek. Idea wspomagania duchowego osób zakonnych i kapłanów rozprzestrzenia się na cały świat.
W 2007 roku w naszej parafii powstały też pierwsze margaretki. Liczba osób modlących się za kapłanów dochodzi już setki. Każdego trzynastego dnia miesiąca chcemy Eucharystią wspomagać ten ruch, a po Mszy Świętej zapisywać nowych chętnych. W ruchu margaretek wszystko ma być proste i szczere. Osoba świadomie zaangażowana w tę formę opieki duchowej ofiarowuje w ciągu swego życia jeden dzień w tygodniu w intencji wybranego kapłana albo siostry zakonnej. Biały kwiatuszek o siedmiu płatkach, wyrażający prostotę, jedność i pragnienie ofiarowania został wybrany jako symbol pomocy duchowej kapłanom i osobom zakonnym. Symbolizuje on siedem dni tygodnia, gdzie siedem osób połączonych ofiarowaniem dnia za kapłana czy siostrę zakonną wybiera formę modlitwy, która im najbardziej odpowiada i kontynuuje przez całe swoje życie. Niektóre osoby decydują się na ofiarowanie wszystkich swoich dni za jedną osobę duchowną, np. za kogoś z rodziny. Możemy też obdarować kapłana kilkoma margaretkami.